به نام خدا روز نوزدهم رو شروع میکنیم

سلام داداش، خوبی چ خبرا؟

میگم تا بحال به این فکر کردی که من و تویی که ی مدت درگیر این عادت های بد بودیم چجور آدمایی هستیم؟ ها؟ فکر کردی یا نه؟

احتمالا اگرم فکر کرده باشی پیش خودت گفتی که من خیلی آدم بدرد نخور و عوضی ام که اینکارا رو‌ میکنم!

اما باید بهت بگم که اصلا اینجوری نیست! حداقل از زمانی که تصمیم جدی گرفتی که دیگه این رفتارارو تکرار نکنی!

ببین توی پست دیروز هم گفتم تربیت خداوند دو نوع هستش ی سریا رو با زبان خوش از اول توی ی محیط خوبی تربیت میکنه و توقعشم خیلی کمتره ازشون اما ی سریا رو توی محیط ها و شرایط عجیب و غریب تربیت میکنه و اجر و قرب این آدما رو هم به نسبت بیشتر از بقیه قرار میده!

شاید بگی سند این حرفت کجاعه که میگی ۲ نوع تربیت شدن داریم؟ سند این حرفم تجربیاتمه که دیدم زندگی افراد مختلف رو که ی سریا توی راحتی رشد میکنن و تقریبا همه چی براشون فراهمه، اما ی سریا هم هستن که خیلی چیزای زیادی براشون فراهم نیست و چالش هاشونم گنده تره اما توی همین افراد هم هستن کسایی که رشد میکنن و نتایجشونم به نسبت بزرگ تر از اون گروه اوله! البته فقط منظورم جنبه مالی نیست بلکه بقیه چیزا هم هست و در کل بنظرم این گروه دوم آدمای قوی تری هستن!

حالا بریم سراغ جواب سوالمون که ایا ما آدم های بدی بودیم؟ جواب یک نه قاطع هست!

چرا؟ چون اولا ما نیاز داشتیم که این تضاد توی زندگیمون باشه تا ی تکونی به خودمون بدیم و تغییر کنیم، پس این نیاز بوده تا ما به وسیلش تغییر کنیم، و خداوند هم توبه پذیره! وقتی اون رفتارهای بدت رو ادامه ندی خداهم میبخشت و جای گناه هات ثوابم می‌نویسه این وعده ی خودشه و خدا در وعده ش تخلف نمیکنه!

دوما که در ادامه مورد اول هست تو اگر به این تضاد توی زندگیت نمیخوردی چطور میخواستی تغییر کنی؟ آدم وقتی بی پول باشه دلش میخواد پولدار شه دیگه درسته؟ خب تو ام وقتی دیدی زندگیت رو داری نابود میکنی متوجه شدی که باید ی فکری کنی و سر همین تغییر کردی!

سوما تو نباید هرگز خودت رو توبیخ کنی و به خودت فوش و بد بیرا بگی که چرا من به اینکارا کشیده شدم! چرا؟

چون برادر من اخه مگه کسی بود که به تو بگه اینکار غلطه یا اینکار درسته؟ اصن کسی به جاییش بود؟ تویی که برای هیچکس مهم نبودی و کسی برات تره هم خورد نمیکرد چه توقعی از خودت داری که به این رفتارا کشیده نشی!

اون بچه ای که توی گروه اول بوده معمولا انقدر خوب تربیت شده که به این رفتارا کشیده نشه! انقدر خانواده ش مراقبش بودن که دوستای عجیب و غریب نداشته باشه، انقدر بهش عشق و محبت دادن که خودش رو مفت نفروشه... بعد توقع داری منو تویی که همچین شرایطی رو نداشتیم چه خروجی مثبتی داشته باشه زندگیمون؟

پس اینو بدون که تو حقت این نیست که بخاطر گذشتت و رفتاری که از گذشته بخاطر شرایط برات ایجاد شده خودت رو مواخذه کنی!
فقط وقتی خودت رو مواخذه کن که تنبلی کردی و کار درست رو با وجود اینکه میدونی انجام نمیدی تا به اون رفتارا کشیده نشی!

چهارما افرادی که توی گروه اول هستن با تمام اون آپشن ها و ویژگی هایی که داشت شرایط و محیطشون ی چیز دیگه ام براشون فراهم بوده... اونم ازدواج مناسب سر تایم مناسب!
اونوقت منو تو چی؟ دهنمونو باید آسفالت کنیم تا شرایط فراهم بشه!

ببین اینارو نگفتم که ناامید بشی! اینارو گفتم که اینو بدونی که اون آدمی که توی محیط خوب و شرایط خوب بزرگ شده و الان داره عشق حال میکنه رو بت نکنی بزنی تو سرت خودت!

اینارو گفتم که بدونی همونجور که من افتادم توی چرخه خوشبختی به لطف الهی 
و خیلی دیگه از آدمایی که شرایطشون مشابه منو تو بوده هم همین اتفاق براشون افتاده
این خوشبختی می‌تونه به سمت زندگی تو ام بیاد

 
و اینو مطمئن باش که منو تو قدر این خوشبختی رو بیشتر میدونیم و رشدمون هم خیلی بیشتر از اون آدمای نوع اول خواهد بود! به شرطی که تنبلی نکنیم و راکت نباشیم!

تو اصلا آدم بدی نبودی و نیستی! تو فقط راه بلد نبودی!

الان که کم کم افتادی توی مسیر روش های مختلف رو تست کن و بدون که قراره عاقبت بخیر بشی!
خدایی که من شناختم بی دلیل کسیو هدایت نمیکنه! بی دلیل تورو تا اینجا نمیاره که ولت کنه تا بدبخت بشی نه!

صبور باش و همیشه دنبال این باش که چیکار کنم از این بهتر نتیجه میگیرم؟ کجای کارم هنوز یکم ایراد داره و کجای کارم میتونه بهتر بشه؟