به نام خدا روز شیشم رو شروع میکنیم

سلام دادا چ خبرا؟

امروز میخوام درباره ی این صحبت کنم که چرا ما واقعا ما باید این همه سختی رو تحمل کنیم؟ چرا باید خودمونو از لذت محروم کنیم؟

ببین این سوال نشان دهنده اینه که ما هنوز اصول و قاعده این جهان رو دقیقا درک نکردیم، خودمم برام بعضی موقع ها که شرایط سخت میشه دقیقا همین سوالا تو ذهنم میچرخه که باو بسه دیگه سرویس شدیم اما با یادآوری ی سری اصول و قواعد دنیا خیلی دلم آروم تر میشه

خب حالا این اصول و قاعده چیه؟ بیین ی مثال که بخوام بزنم مثال طبیعت هستش، ببین ی درخت چقد طول میکشه که رشد کنه مخصوصا اون درختایی که یا میوه میدن یا بودنشون برای طبیعیت موثره 
سال ها طول میکشه و باید اب و نور خورشید کافی بهشون برسه، خاک مناسب داشته باشن و ... 
به هر چیز دیگه ای ام نگاه میکنی که ارزشمنده نیاز به ی سری شرایط خوبی داره تا رشد کنه و این رشدش زمان بر هم هست

ی مثال دیگه هم مثال شیر نر هستش دیدی توی این مستند ها که ی شیر نری اگر بخواد همه کاره اون گله شون بشه باید با بقیه شیرای نر بجنگه و بکششون یا فراریشون بده از گله؟

داستان زندگی ما ادما هم همینه اول اینکه باید بدونیم رشد ما زمان بر هست و برای اینکه به خواسته هامون برسیم باید مثل اون شیر نر قوی باشیم 
چرا نیاز به قوی شدن داریم؟ چون اگر قوی نشیم زیر سختی های زندگی کمر خم میکنیم و در نهایت محکوم به نابودی هستیم!
اگر شرایط سخت بشه بگی بیخیال من رفتم گند میزنی به زندگیت دیگه!

یا اگر شخصیت خودت رو قوی نکنی و برای خودت ارزش قائل نباشی و رشد نکنی کسی بهت حتی نگاه هم نمیکنه!

چرا باید انقدر فشار رو تحمل کنی؟ بخاطر اینکه قانون این جهان مادی هست که وقتی ی چیز ارزشمندی رو میخوای باید ی سری سختی هارو بپذیری تا اون شخصیت لازم برای رسیدن به اون هدف ارزشمند در وجودت ساخته بشه تا شایسته دریافت اون نعمت باشی!
بعد اینکه تو ی چیزی رو هم اصلا در نظر نگرفتی!

اگر گفتی چی؟
بزار بهت بگم، تو فک میکنی اگر در این مسیر درست حرکت نکنی در مسیر مقابلش چه چیزی برات در انتظاره؟

تو فک میکنی اونور الان برات فرش قرمز پهن کردن؟ تو اگر سختی مسیر درست رو قبول نکنی که خیلی خیلی به نسبت کمتر از سختی مسیر نادرسته و به مراتب امید و نتایج بزرگ تری در انتظارته رو نپذیری باید با سختی مسیر نادرست که خیلی خیلی بزرگ تره سر کله بزنی و نتیجش هم اصلا راضی کننده نیست!

ببین من وقتی توی مسیر درستم همیشه امید به این دارم که ی روزی بالاخره این عادت بد تموم میشه، ی روزی بالاخره ی مهاجرت خوب به ی شهر خوب خواهم داشت، ی روزی ثروت و نعمت فراوان زندگیمو در بر میگیره، ی روزی آرامش تموم زندگیم رو در بر میگیره و اینو از درون با اطمینان خاطر بهم میگه و تا حالا چند مورد خیلی بزرگ و خفن رو گفته و باورتون نمیدونم میشه یا نه اما محقق شده! و وقتی شده همه علاوه بر خودم برگاشون ریخته و همشون گفتن چطوری؟؟؟

خب وقتی من انقدر اطمینان دارم که عاقبت بخیر میشم و این صداهم که گفتم چندتا مورد رو بهم گفته و شده الان مگه دیونم که به حرفش گوش ندم؟
- سختی با برنامه زندگی کردن و انجام دادن کارای مورد علاقت که رشدت میده بهت اعتبار و ارزش میده سخت تره؟ یا سختی بی برنامه زندگی کردن و انجام دادن کارایی که ازشون متنفری؟ رشدتم که نمیده هیچ روز به روز ارزشتو میاره پایین!
- سختی تلاش کردن و مهارت آموزی یا درس خوندن و درامد داشتن از راهی که عشق و علاقته سخت تره یا حمالی کردن برای مردم و دو هزار با منت کف دست گذاشتن؟
- سختی ترک عادت بدی که قراره تموم زندگیت رو از این رو به اون کنه، ی شخصیت خفن ازت بسازه، جیبتو پر پول کنه، آرامش رو وارد زندگیت کنه، ازدواج خوب رو برات به دنبال بیاره، با ادم حسابیا مرتبطت کنه و...

حالا بگو سختی این بیشتره یا سختی اینکه ی لذت ذلت بار رو بپذیری که زندگیت رو به کثافت میکشونه؟ اعتبار و ارزشی که بهت نمیده هیچ بلکه هرچیم داری ازت میگیره، شخصیتت اعتماد به نفست و همه چیت رو نابود می‌کنه، جیبت رو پر پول که نمیکنه احتمالا خالیم میکنه، ارامشم که نگم برات کلا کنسله چون وقتی رنج زندگیت رو با اختیار خودت نپذیری دنیا رنج های دیگه بهت میده که دهنتو آسفالت میکنه (درباره ی این موضوع توی ی پست دیگه صحبت میکنم)، ازدواج خوب هم احتمالا خودت فهمیدی که کنسله چون تو خودت ی شخصیت داغون داری یکیم گیرت میفته که اونم هزارتا عیب و ایراد داره، ارتباطات با ادمای درست حسابیم احتمال خیلی زیاد کنسله چون ادمای درست حسابی با کسی ارتباط میگیرن که درست حسابی باشن

در کل علت گفتن این مثال ها این بود که برای خودت منطق ها و دلایل درست حسابی داشته باشی تا بتونی ذهنت رو قانع کنی و راحت تر تو مسیرت بمونی 
چون میدونی چیه؟ ذهن اگر بدونه که موندن توی این مسیر براش خیلی بهتره بیشتر باهات کنار میاد و خیلی راحت تر همراهیت میکنه

و فک نکن که الان مسیر نادرست همش عشق و حاله و خوش به حال اونایی که الان دارن توی اون مسیر ها سیر میکنن!
ببین خاصیت این دنیای مادی اینه که هرچیزی بعد ی مدت برات عادی و خسته کننده میشه
نمونشم این ادمایی که زیادم دین و خدا براشون مهم نیست اما با ثروتشون میرن کارای خیر میکنن و وقتی می‌پرسی که چرا اینکارارو میکنی میگه بهم حس خوب میده! حس خوب یعنی چی؟ یعنی انجام کاری که با فطرتت یکیه!