سلام بچه ها امیدوارم که حالتون خوب باشه

امروز میخوام درباره این موضوع صحبت کنم که چرا باید ما در مسیر درستی که مارو به اهداف و آرزوها مون میرسونه ثابت قدم باشیم و چرا باید این رنج ها و سختی ها رو در این مسیر تحمل کنیم؟
میدونین جواب چیه؟ جواب اینه که چاره ی دیگه ای نداریم!
یا باید این رنج های مقدس که شخصیت مارو رشد میده، ارزش و اعتبار مارو پیش خودمون و خداوند و مردم بالا میبره، ثروت و نعمت و سعادت دنیا و آخرت رو نصیب ما میکنه، آرامش و اسایش رو وارد زندگیه ما میکنه و... رو بپذیریم
یا باید با یک عمر سختی و عدم داشتن آرامش و آسایش، بی اعتباری پیش خودمون و خداوند و مردم، عاقبت به خیر نشدن توی دنیا و اخرت و ... رو به جون بخریم

تو میتونی همین امروز بیخیال همه ی رنج های مسیر درست بشی و بقول معروف بری دنبال همون عشق و حال های چرت و پرتی که بقیه مردم دنبالشن 
اما اینو بدون که عشق و حال های سطحی تضعیف کننده عاقبتش درد و رنج و اسیب های روحی و جسمیه. یعنی چی؟

یعنی امروز میری پا می‌زاری روی تموم ارزش ها و آرمان هات و بیخیال خودسازی و رشد شخصیتی و روحی خودت میشی و اون رنج مقدس رو قبول نمیکنی در نتیجه نه تنها رشد و پیشرفتی نمیکنی بلکه اسیب هم میبنی!

برای مثال اگر من پورن و خودارضایی رو ترک نکنم میدونم که این ۲ تا عادت بد
- اعتماد به نفس و عذت نفس منو تخریب میکنن
- حال منو بد میکنن و نسبت به خودم نفرت پیدا میکنم
- انرژی و انگیزم برای دنبال کردن کوچیک ترین اهداف و برنامه هام نابود میشه چه برسه به اون بزرگاش
- چون حالم رو بد کرده و نتیجش این بوده که دنبال اهداف و برنامه هام نرفتم در نهایت هیچ ثروت و آسایشی رو تجربه نخواهم کرد
- حرف خور هرکس و ناکسی باید بشم و اجازه بدم که منو تخقیر کنن
- تا ابد باید حسرت نتایج و دستاورهای دیگرانی رو بخورم که هیچ برتری ای نسبت به من نداشتن و من فقط به دلیل این عادت های بد نتونستم به هیچکدوم از اهدافم برسم چون تاثیرات منفیش دومینو وار توی تموم جنبه های زندگیم تاثیر منفی میذاشتن
- دیگه نه از مهاجرت خوب به شهر و مکانی که مورد علاقه م باشه خبری خواهد بود و نه ماشین و موتور و خونه ی خوب، باید تا ابد توی جای بدی که هستم و علاقه ایم بهش ندارم بمونم و بسوزم و بسازم و افسوس بخورم و حقارت های دیگران رو بشنوم

اینا نتایج و پیامد های قبول نکردن رنج مقدس هستن که من سالهای سال باهاشون دست و پنجه نرم کردم، به مقداری که خواستم در برم از قبول این رنج ها، دستاورهای زندگیمم از دست رفتن یا اصلا اون قسمت از اهدافم محقق نشد یا اگرم شد نتیجش خیلی کوچیک بود

بخدا ما توهم زدیم که فکر میکنیم مسیر نادرست همش عشق و حاله! هر لذتی بهایی داره اگر دنبال لذت خوبی بهاش تو رو رشد میده اما اگر دنبال لذت های بد و درب و داغونی بهاش تورو رشد نمیده که هیچ بلکه ببخشید قشنگ پارتم میکنه!

اگر بخوام مثال بزنم از هرکدوم مثلا:
- ی نمونه لذت خوب، داشتن بدن فیت و سلامت بودن و پر انگیزه بودن هستش که بهاش دوری از غذاهای چرت و پرت و ورزش کردنه
- ی نمونه لذت بد، خوردن غذاهای فست فودی و قند داره که بهاش چاقی و بد ریخت شدن ظاهر، مشکلات سلامتی مثل فشار و قند و ... و بی انگیزه و کسل بودنه

میبینی همون‌طور که گفتم هر لذتی ی بهایی داره!

تو فک میکنی مثلا الان این درد و رنج مسیر درست رو قبول نکنی توی مسیر های دیگه برات فرش قرمز پهن کردن و همش عشق حاله؟

اساس و قانون این جهان بر اساس رنجه! اما باید تصمیم بگیریم که چه رنجی رو انتخاب کنیم!

ایا رنجی رو انتخاب میکنیم که مقدسه و مارو رشد میده؟
یا نه توهم میزنیم و فک میکنیم رنج فقط تو مسیر درسته و اونور همه چی عشق و حاله و میریم رنجی رو ناخواسته انتخاب میکنیم که ببخشید مارو پاره میکنه و تهش کوفتم نیست!

انتخاب باتوعه پس عاقلانه انتخاب کن!